Μπορεί ακόμα ο καιρός να μας καλοπιάνει με κάτι απρόσμενες μεσημεριανές λιακάδες, δεν παύει όμως να είναι χειμώνας. Προτεραιότητά μας λοιπόν, είναι να μένουν ζεστά τα ποδαράκια των παιδιών μας. Και τα μποτάκια, είναι φυσικά το καταλληλότερο παπούτσι για αυτή την εποχή, και ειδικά αυτά που φέρουν την υπογραφή της CROCODILINO με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Όταν βλέπεις το παιδί σου να περνάει καλά, να δημιουργεί, να παίζει, να χαμογελάει, τότε δεν σου μένει παρά να κάτσεις σε μια γωνιά, να το παρακολουθείς και να σκουπίζεις εκείνο το μικρό δάκρυ που ετοιμάζεται να βγει από τα μάτια σου. Και ξέρεις ότι αν ξεκινήσεις να συγκινείσαι δεν θα έχει τέλος...

Τι θα λέγατε αν σας έλεγα πως ο Γουίνι, αυτό το τόσο γλυκό και αγαπησιάρικο αρκουδάκι, μας έχει διδάξει μερικά από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα "μαθήματα" της ζωής μας; Μάλιστα, σχεδόν το 1/3 των Ελλήνων έχουν εμπνευστεί από τα σοφά λόγια του Γουίνι, που φέτος σβήνει τα 90 του κεράκια!

Γιατί τα έχω αγαπήσει τόσο και πλέον ντύνω Οδυσσέα και μπέμπα μόνο με YellowSub;

Eπειδή η ποιότητά τους δεν συγκρίνεται! Κάτι που είναι πολύ σημαντικό και αποτελεί προτεραιότητα όλων των γονιών. Εδώ μιλάμε για 100% βαμβακερά υφάσματα, φιλικά στο δέρμα και το περιβάλλον κι ανθεκτικά: δεν παθαίνουν τίποτα όσες φορές κι αν τα πλύνεις..! Σας το λέω εκ πείρας!

Τελικά το φθινόπωρο είναι η καλύτερη εποχή για βόλτα και πλήρως συμβατό με το bebe ωράριο. Γιατί εκεί που το καλοκαίρι μπορείς να βγεις με το πιτσιρίκι μόνο πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, και την υπόλοιπη μέρα κλείνεσαι μέσα και το μωρό απλά αφηνιάζει, το φθινόπωρο μπορείς να βγαίνεις άνετα ό,τι ώρα θέλεις κι όλη η μέρα σου ανήκει.

Γιατί η καλύτερη σκηνή τραγικής ειρωνείας είναι αυτή που συναντάς κάποιον τυχαία στον δρόμο και σε ρωτάει «ξεκουραστήκατε το καλοκαίρι;», ενώ εσύ κρατάς δυο μωρά, φοράς πιτζάμες και οι μαύροι κύκλοι και όλα επάνω σου φωνάζουν «ταλαιπωρία». Κι επειδή ο Σεπτέμβριος είναι ο πιο δύσκολος και ο πιο δημιουργικός μήνας, ελάτε να τον φτιάξουμε παρέα!

Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα, ένα από τα πιο συγκινητικά παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, κούκλες, μάσκες, ένα Κλουβί, Τάι Τσι, θεατρικό παιχνίδι, υπέροχη μουσική από τον Γιάννη Ζουγανέλη και πολλά ακόμα σε μία παράσταση που δεν θέλω να χάσετε!

Κανονικά θα έπρεπε όλα τα μαμαδο-άρθρα μου να τα ξεκινάω με τη φράση: "Με τον Οδυσσέα δεν τα ζήσαμε αυτά, γιατί ήταν στην εντατική 2 μήνες, αλλά τώρα με τη μπέμπα....".

Γιατί στο μυαλό μου όλα έχουν κοινό παρονομαστή αυτή τη φράση. Και έτσι είναι.

Η μέρα που αποφασίζεις να κόψεις το αλεσμένο φαγητό, ίσως μοιάζει με την απόφαση ενός καπνιστή να κόψει το τσιγάρο! Δεν καπνίζω και δεν ξέρω, αλλά φαντάζομαι πως μιλάμε για μια ΤΟΣΟ μεγάλη απόφαση!